Gazel 10

Metin: 
Şerbet-i lâ’lin ki derler Çeşme-i Hayvân ana
Ol verir can dem-be-dem uşşâka vü ben cân ana
Oklarından kim diken tek sancılıptır her taraf
Gül-bün-i gamdır kadîm her gonce bir peykân ana
Hâl ü hattır bilmen ol âyine-i ruhsâr üze
Ya gözümden aks salmış merdüm ü müjgân ana
Tutma ey kan dem-be-dem tuğyân edip ten çâkini
Koy bu manzardan demi nezzâre kılsın cân ana
Bahre lü’lü’ dişlerin vasfın meğer söyler sabâ
Kim kulak tutmuş sadef içre dür-i galtân ana
Gönlüme salmış hatın zevkin felek kan yutturup
Tıfl tek kim okudurlar zecr ile Kur’ân ana
Ey Fuzûlî ol sanem efgânına rahm eylemez
Taşa benzer bağrı te’sir eylemez efgân ana
Vezin: 
Fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lün
Osmanlıca: 

Şerbeti-le’lin ki, derler çeşmeyi-heyvan ona,
Ol verir can dembedem üşşakevü men can ona. 
Ohlarından kim, tiken tek sancılıbdır her teref,
Gülbünidir hem kedim, her könçe bir peykan ona. 
Halü hetdir bilmen ol ayineyi-rühsar üze,
Ya gözümden eks salmış merdümü müjgan ona. 
Tutma, ey kan, dembedem tüğyan edib ten çakini,
Koy bu menzerden demi nezzare kılsın can ona. 
Behre, lö’lö dişlerin vesfin meger, söyley seba
Kim, kulak tutmuş sedef içre düri-keltan ona. 
Saldı hettin zevkini dil cane, kanlar uddurub,
Tifl tek kim, ohudarlar zecr ile Kur’an ona. 
Ey Füzuli, ol senem efğanına rehm eylemez,
Daşe benzer bağrı, te’sir eylemez efğan ona.