Gazel 100

Metin: 
Beni zikr etmez el efsâne-i Mecnûn’a mâ’ildir
Ne benzer ol bana derdi anun takrîre kâbildir
Beyâban-gerd Mecnûn’dan gam ü derdim su’âl etmen
Ne bilsin bahr hâlin ol ki menzil-gâhı sâhildir
Benim tek olabilmez şöhre-i şehr-i belâ Mecnûn
Kabûl eyler mi bu rüsvâlığı her kim ki âkildir
Ne müşkil hâli olsa âşıkın ma’şuk eder çâre
Ger ol bî-derd bilmezse bu hâli hâl müşkildir
Firâk eyyâmı seyl-âb-i sirişkimden haber tutmaz
Kıyâmet mâ-cerâsından gör ol zâlim ne gâfildir
Fakih-i medrese ma’zûrdur inkâr-i aşk etse
Yok özge ilmine inkârımız bu ilme câhildir
Fuzûlî el seni Mecnûn’dan efzun der melâmette
Buna münkir değil Mecnûn dahi ma’kûle kâ’ildir
Vezin: 
Me fâ î lün me fâ î lün me fâ î lün me fâ î lün
Osmanlıca: 

Meni zikr etmez el, efsaneyi-Mecnune mayildir,
Ne benzer ol mene, derdi onun dermane kabildir. 
Biyabanlarda Mecnundan kemü derdim sual etmin,
Ne bilsin behr halın ol ki, menzilgahi sahildir. 
Menim tek ola bilmez şöhreyi-şehri-bela Mecnun,
Kebul eylermi bu rüsvalığ her kim ki, akildir. 
Ne müşkil halı olsa aşikin me’şuk eder çare,
Ger ol biderd bilmezse bu hali, hal müşkildir. 
Ferak eyyami seylabi-sirişkimden heber tutmaz,
Kiyamet macerasından gör, ol zalim ne kafildir. 
Fekihi-medrese me’zurdur inkari-eşk etse,
Yoh özge elmine inkarımız, bu elme cahildir. 
Füzuli, el seni Mecnundan efzun der melametde,
Buna münkir degil, Mecnun dehi me’kule kaildir.