Gazel 114

Metin: 
Râz-i aşkın saklarım elden nihan ey serv-i nâz
Gitse başım şem tek mümkin degil ifşâ-yi râz
Hublar mihrâb-i ebrûsuna meyl etmez fakih
Ölse kâfirdir müselmanlar ana kılman namaz
Kimse ol bed-hûya izhâr edebilmez hâlimi
Ey sürûd-i nâle Tanrı’yçin sen olgıl çâre-sâz
Kâlebim görmüş tehî dökmek diler bir tâze rûh
Berk-i âhım kim gelen peykânına vermiş güdâz
Ben hod öldüm ey türâbımdan olan sâgar müdam
Rindler bezmin gezip bir bir yetir benden niyâz
Hûb-sûretlerden ey nâsih beni men etme kim
Pertev-i envâr-i hur-şîd-i hakîkattir mecâz
Ey Fuzûlî kalmışım hayretde bilmen n’eyleyim
Devr zâlim baht nâ-fercam taleb çok ömr az
Vezin: 
Fâilâtün Fâilâtün Fâilâtün Fâilün
Osmanlıca: 

Razi-eşkin sahlaram elden nihan, ey servinaz,
Getse başım şem’ tek, mümkün degil ifşayi-raz. 
Hubler mehrabi-ebrusine meyl etmez fekih
Ölse kaferdir, müselmanlar, ona kılmın nemaz. 
Kimse ol bedhuye izhar ede bilmez halımı,
Ey sürudi-nale, Tanriçün, sen olğıl çaresaz. 
Kalibim görmüş tühi, tökmek diler bir taze ruh,
Berki-ahim kim, gelen peykanına vermiş güdaz. 
Hubsuretlerden, ey naseh, meni men’ etme kim,
Pertevi-envari-hurşidi-hekiketdir mecaz. 
Men hud öldüm, ey türabımdan olan sağer, müdam
Rindler bezmin gezib, bir-bir yetir menden niyaz. 
Ey Füzuli, kalmışam heyretde, bilmen neyleyim,
Devr – zalim, beht – nafercam, teleb – çoh, ömr – az.