Gazel 116

Metin: 
Figan kim bağrımın lâle-ruh kan olduğun bilmez
Ciğer perkâlesinde dağ-i pinhân olduğun bilmez
Habîbim gönlümü cem’ eylemez ruhsârı devrinde
Meger zülfü kimi hâlim perişan olduğun bilmez
Kılar taksîr edip bir lutf her dem gönlüm almakta
Vefâ resmin sanır düşvâr âsân olduğun bilmez
Güzeller devlet-i vaslın bulup mağrur olan âşık
Neşât-i vaslda endûh-i hicrân olduğun bilmez
Dil-i sâd-pâreden bî-dâdı kesmez gamze-i mestin
Ne gâfil pâd-şehdir mülkü virân olduğun bilmez
Sanır zâhid özün hâlî hayâlinden galattır bu
Bu hayrân olduğundandır ki hayrân olduğun bilmez
Fuzûlî hasteye düşmen sözüyle dost cevr eyler
Zihî sâde mu’ârız kavli bühtân olduğun bilmez
Vezin: 
Mefâîlün Mefâîlün Mefâîlün Mefâîlün
Osmanlıca: 

Feğan kim, bağrımın ol lalerüh kan olduğun bilmez,
Ciger perkalesinde daği-pünhan olduğun bilmez. 
Hebibim könlümü cem’ eylemez rühsarı devründe,
Meger zülfü kimi halim perişan olduğun bilmez? 
Kılır teksir edib bir lütf herdem könlüm almakdan,
Vefa resmin sanır düşvar, asan olduğun bilmez. 
Gözeller devleti-veslin bulub, meğrur olan aşik
Nişati-veslde enduhi-hicran olduğun bilmez. 
Dili-sedpareden bidad kesmez kemzeyi-mestin,
Ne kafil padişehdir, mülk viran olduğun bilmez. 
Sanır zahid özün hali heyalından, keletdir bu,
Bu heyran olduğundandır ki, heyran olduğun bilmez. 
Füzuli hesteye düşmen sözile dust cevr eyler,
Zehi sade, müariz kevle böhtan olduğun bilmez.