Gazel 124

Metin: 
Göz yaşımdan sûz-i pinhânım kılar ârif kıyâs
Bî-haber te'sîr-i encümden değil ahter-şinâs
Kan yeter kim dem-be-dem gözden inip örter tenim
Dest-i gam Mecnun' uyum ben handan u handan libâs
Hıştler tek bir biri üzre ciğer perkâlesin
Göz yığıp salmış habâb-i hûn binâsıyçin esâs
Ey sabâ jülîde-mû başında Mecnûn'un sakın
Bî-tekellüf gitme kim Leylî evidir ol pelâs
Lâhza lâhza ham kadim peykânın ister ya kılar
Zerre zerre mâh-i nev hûr-şîdden nûr iktibâs
Tîğ-i gamzen öyle bürrândır ki cellâd-i ecel
Dökse kan ta'cil için tîğinden eyler iltimas
Ey Fuzûlî zehr-i kahr ile doludur tâs-i çerh
Çekmez anun kahrını her kim çeker bir dolu tâs
Vezin: 
Fâ i lâ tün / Fâ i lâ tün / Fâ i lâ tün / Fâ i lün
Osmanlıca: 

Göz yaşımdan suzi-pünhanım eder arif kiyas,
Biheber tesiri-encümden degil ehterşünas. 
Kandürür kim, dembedem gözden yenib, örter tenim,
Deşti-kem Mecnuniyem, men kandanü kandan libas? 
Hiştler tek bir-biri üzre ciger perkalesin,
Göz yığıb salmış hübabi-hun binasiçün esas. 
Ey sanan julide mu başında Mecnunun, sakın,
Bitekellüf getme kim, Leyli evidir ol pelas. 
Lehze-lehze hem kedim peykanın ister, ya kılır,
Zerre-zerre mahi-nov hurşidden nur iktibas. 
Tiği-kemzen öyle bürrandır ki, celladi-ecel
Tökse kan te’cil üçün tiğinden eyler iltimas. 
Ey Füzuli, zehri-kehrile doludur tasi-çerh,
Çekmez onun kehrini her kim, çeker bir dolu tas.