Gazel 125

Metin: 
Mesken ey bülbül sana geh şah-i güldür geh kafes
Nice âşıksın ki âhından tutuşmaz hâr ü has
Yâr kuyunda müselmanlar ger olsaydı yerim
Kâfirim ger Ravza-i Rıdvan'a eylerdim heves
Kûh feryadı sadâsın verdi Ferhâd'ın demen
Nakş-i Şirin'dir verip âvâz olur feryâd-res
Nâka Leylî mahmilin çekmiş beyâban seyrine
Eyle Mecnûn'ı bu hâletden haber-dâr ey ceres
Bir nefes kalmış hayâtımdan habîbim subh tek
N'ola ger bir mihr göstersen bana âhir nefes
Hâli ettim dil-hevâ-yi ihtilât-i halktan
Bezm-i gamda ney kimi hem-dem bana feryad bes
Ey Fuzûlî ger sana cem'iyyet-i dildir murâd
Bağla bir dil-dâre gönlün gayrdan peyvend kes
Vezin: 
Fâ i lâ tün / Fâ i lâ tün / Fâ i lâ tün / Fâ i lün
Osmanlıca: 

Mesken, ey bülbül, sene geh şahi-güldür, geh kefes,
Nece aşiksen ki, ahinden tutuşmaz harü hes? 
Yar kuyinde ger olsaydı, müselmanlar, yerim,
Kaferem ger revzeyi-rizvane eylerdim heves. 
Kuh feryadi-sedasin verdi Ferhadın demin,
Nekşi-Şirindir verir avaz, olub feryadres. 
Nake Leyli mehmilin çekmiş biyaban seyrine,
Eyle Mecnunu bu haletden heberdar, ey ceres! 
Bir nefes kalmış heyatımdan, hebibim, sübh tek,
Nola ger bir mehr göstersen mene ahir nefes. 
Hali etdim dil hevayi-ihtilati-helkden,
Bezmi-kemde ney kimi hemdem mene feryad bes. 
Ey Füzuli, ger sene cem’iyyeti-dildir murad,
Bağıla bir dildare könlün, keyrden peyvendi kes.