Gazel 127

Metin: 
Hâk-i reh etti âşık-i miskini ol heves
Kim pây-bûs i yâre kaçan bula dest-res
Râz-i derûnu taşraya salmak revâ değil
Budur günâhı kim asılır muttasıl ceres
Didâr-ı dosttur ki âlem neticesi
Yok andan özge âşıka âlemde mültemes
Sînem hevâ-yi aşkın ile doldu ney kimi
Dem urduğumca âh ü figandır çıkan nefes
Her kayd olursa mahz-i belâdır ki bülbüle
Ger şâh-i gülden olsa küdûret verir kafes
Ol gamzeden gönül eğer istersen iltifat
Tîğ-i tecerrüd ile cihandan alâka kes
Olmaz vücûd-i âşıka aşk icre i'tibâr
Dözmez Fuzûlî âteş-i sûzâna hâr ü has
Vezin: 
Mef û lû / Fâ i lâ tü / Me fâ i lü / Fâ i lün
Osmanlıca: 

Haki-reh etdi aşiki-miskini ol heves
Kim, paybusi-yare kaçan bula destres. 
Razi-deruni dışraya salmak reva degil,
Budur günahı kim, asılır müttessil ceres. 
Didari-dustdur iki alem neticesi,
Yoh ondan özge aşike alemde mültemes. 
Sinem hevayi-eşkin ile doldu ney kimi,
Dem urduğumca ahü feğandır çıhan nefes. 
Her keyd olursa mehz beladır ki bülbüle
Ger şahi-gülden olsa, küduret verer kefes. 
Ol kemzeden, könül, eger istersen iltifat,
Tiği-tecerrüd ile canından elake kes. 
Olmaz vücudi-aşike eşk içre e’tibar,
Dözmez, Füzuli, ateşi-suzane harü hes.