Gazel 129

Metin: 
Cismimi yandırma rahm et yaşıma ey bağrı taş
İhtiyat et yanmasın nâ-geh kuru yanında yaş
Hoş geçer nezzâre-i hüsnünle ömrüm var ümîd
Kim ede makbûl-i der-gâhın beni hüsn-i ma'aş
Tavf-i kuyunda ayaktan başa irmiş bir meded
N'ola ger kaddim büküp her dem ayağım olsa baş
Fitne yayın kurmağa âteş mi olmuş ihtiyac
Kim urarsın âleme âteş çatıp peyveste kaş
Ey habâb-i eşk nâ-yâb et ten-i üryanımı
Kim bu rüsvâ perdemi çâk etti sırrım kıldı fâş
Pâre pâre gönlümün sûz-ı derûna tâbı yok
Göz yolundan katre katre kan olup çıksaydı kâş
Ey Fuzûlî gark-i hûn-âb etti göz merdümlerin
Göreyim kullâb-i müjgâna urulsun kanlı yaş
Vezin: 
Fâ i lâ tün / Fâ i lâ tün / Fâ i lâ tün / Fâ i lün
Osmanlıca: 

Cismimi yandırma, rehm et yaşime, ey bağrı daş!
Ehtiyat et, yanmasın nageh kuru odunda yaş. 
Hoş keçer nezzareyi-hüsnünle ömrüm, var ümid
Kim, edib mekbuli-dergahın meni hüsni-meaş. 
Tevfi-kuyinde ayakdan başe irmiş bir meded,
Nola ger keddim büküb herdem, ayağm olsa baş. 
Fitne yayın kurmağa ateşmi olmuş ehtiyac
Kim, urarsan aleme ateş, çatıb peyveste kaş. 
Ey hübabi-eşk, nayab et teni-üryanımı
Kim, bu rüsva perdemi çak etdi, sirrim kıldı faş. 
Pare-pare könlümün suzi-derune tabı yoh,
Göz yolundan ketre-ketre kan olub, çıhsaydı kaş. 
Ey Füzuli, kerki-hunab etdi göz merdümlerin,
Göreyim küllabi-müjgane urulsun kanlı yaş.