Gazel 132

Metin: 
Bilmez idim bilmek ağzın sırrını düşvâr imiş
Ağzını derlerdi yok dediklerince var imiş
Âciz olmuş yıkmağa ahiyle kûhu Kûh-ken
N'eylesin miskin anun aşkı hem ol mikdâr imiş
Taşa çekmiş halk için Ferhâd Şîrin suretin
Arz kılmış halka mahbûbun aceb bî-'âr imiş
Ka'be ihrâmına zâhid dediler bel bağladı
Eyledim tahkik anun bağlandığı zünnâr imiş
Ömrlerdir eylerim ahvâl-i dünyâ imtihân
Nakd-i ömr ü hâsıl-i dünyâ hemân bir yâr imiş
Zevk-i didâriyle di!-dârın yok ettim varımı
Devlet-i baki ki derler devlet-i didâr imiş
Dün Fuzûlî arızın girgeç revan tapşırdı cân
Lâfedip derdi ki canım var emânet-dâr imiş
Vezin: 
Fâ i lâ tün / Fâ i lâ tün / Fâ i lâ tün / Fâ i lün
Osmanlıca: 

Bilmez idim, bilmek ağızın sirrini düşvar imiş,
Ağızını derlerdi yoh, dedikelrince var imiş. 
Aciz olmuş yıhmağa ah ile kuhi Kuhken,
Neylesin miskin, onun eşki hem ol mikdar imiş. 
Daşe çekmiş helk üçün Ferhad Şirin suretin,
Erz kılmış helke mehbubin, eceb biar imiş. 
Ke’be ehramine zahid, dediler, bel bağıladı,
Eyledim tehkik, onun bağılandığ zünnar imiş. 
Ömrlerdir eylerem ehvali-dünya imtehan,
Nokdi-ömrü hasili-dünya heman bir yar imiş. 
Zevki-didarile dildarın yoh etdim varimi,
Devleti-baki ki, derler, devleti-didar imiş. 
Dün Füzuli arizin görgec, revan tapşırdı can,
Laf edib derdi ki, canım var, emanetdar imiş.