Gazel 137

Metin: 
Zihî cevâhir-i ihsân-i âma ma'den-i hâs
Dür-i şefâ'at için bahr-i rahmete gavvâs
Yetip huzûruna Mi'râc vakti kılmışlar
Kamer husûl-i me'âşir Süheyl kesb-i havâs
Felek hem ol gece bulmuş safâ ki sofî tek
Karâr tutmayıp olmuş bu bezmde rakkâs
Reh-i mütâbe'atindir tarîk-i fevz ü necât
Hevâ-yi merhametindir ümîd-i hayr ü halâs
Tefâhur eyle Fuzûlî ki andan özge değil
Sana zamânede nakş-i sahife-i ihlâs
Vezin: 
Mefâilün feilâtün mefâilün feilün
Osmanlıca: 

Zehi, zatın nihanü ol nihandan masiva peyda,
Bihari-sün’üne emvac peyda, ke’r napeyda. 
Bülendü pesti-alem şahidi-feyzi-vücudundur,
Degil bihude olmak yoh iken erzü sema peyda. 
Kemali-küdretin izhari-hikmet kılmağa etmiş
Kübari-tireden ayineyi-gitinüma peyda. 
Demadem eks alır mir’ati-alem kehrü lütfünden,
Onunçün geh küduret zahir eyler, geh sefa peyda. 
Gehi toprağe eyler hikmetin min mehlika pünhan,
Gehi sün’ün kılır toprakden min mehlika peyda. 
Cahan ehline ta esrari-elmin kalmaya mehfi,
Kılıbdır hikmetin küffar içinde enbiya peyda. 
Nişani-şefketindir kim, olur izhari-hemdinçün,
Füzuli tire teb’inden kelami-canfeza peyda!