Gazel 139

Metin: 
Kıl sabâ gönlüm perîşân olduğun cânâne arz
Sûret-i hâlin bu vîrân mülkün el sultâne arz
Derhem olmuş sünbülün gûyâ ki kılmıştır ana
Mû-be-mû hâl-i dilim diller uzatıp şâne arz
Tende cânım bir perinindir emânet saklarım
Ol zamandan kim emânet kıldılar insâne arz.
Halk küfr ehline îmân arz eder ben dem-be-dem
Küfr-i zülfün eylerim göğsümdeki îmâne arz
Sûret-i bî-cân ile cennet dolar büt-hâne tek
Kılsalar cennette tasvîrin çekip gılmâne arz
Mün’imin arz-i tecemmüldür işi fakr ehline
N’ola ger dil kılsa her dem derd-i aşkın câne arz
Ey Fuzûlî böyle pinhan tutma eşk-i âlini
Eyle her reng ile kim var ol gül-i handâne’ arz
Vezin: 
Fâ i lâ tün / Fâ i lâ tün / Fâ i lâ tün / Fâ i lün
Osmanlıca: 

Kıl, seba, könlüm perişan olduğun canane erz,
Sureti-halın bu viran mülkün et sultane erz. 
Derhem olmuş sünbülün guya ki, kılmışdır ona
Mu-be-mu hali-dilim, diller uzadıb şane erz. 
Tende canım bir perinindir, emanet sahlaram
Ol zamandan kim, emanet kıldılar insane erz. 
Helk küfr ehline iman erz eder, men dembedem
Küfri-zülfün eylerem köksümdeki imane erz. 
Sureti-bican ile cennet dolar büthane tek,
Kılsalar cennetde tesvirin çekib kılmane erz. 
Mün’imin erzi-tecemmüldür işi fekr ehline,
Nola ger dil kılsa her dem derdi-eşkin cane erz. 
Ey Füzuli, böyle pünhan tutma eşki-alini,
Eyle her rengile kim, var ol güli-hendane erz.