Gazel 14

Metin: 
Her zaman manzûr bir şûh-i sitem-gerdir bana
Handa olsam bir belâ Hak’dan mukarrerdir bana
Ol ham-i ebrûya kılsam secde her sâ’at n’ola
Kıble ile ol ham-i ebrû ber-â-berdir bana
Gam değil cismimde ger seng-i melâmet zahmi var
Şıhna-i bâzâr-i sevdâyım bu zîverdir bana
Gözde hûn-âlûde peykânın hayâliyle hoşum
Her biri gûyâ ki bir berg-i gül-i terdir bana
Zahmlerden bin ağız açtım edâ-yi şükr için
Her okun bir ni’met-i gayr-i mükerrerdir bana
olaAkl irşâdiyle bulmak kâm mümkindir velî
Dâm-i râh ol halka-i zülf-i mu’anberdir bana
Ahter-i bahtım vebâlim gör kim ol mehden gelen
Mihrlerdir özgeye cevr ü cefâlardır bana
Ey Fuzûlî menzil-i maksûda yetsem ne aceb
Hidmet-i pîr-i mugan irşâdı reh-berdir bana
Vezin: 
Fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lün
Osmanlıca: 

Her zaman menzur bir şuhi-sitemgerdir mana,
Kanda olsam bir bela hekden mükedderdir mana. 
Ol hemi-ebruye kılsam secde her saet, nola,
Kible ile ol hemi-ebru beraberdir mana. 
Kem degil, cismimde ger sengi-melamet zehmi var,
Şehneyi-bazari-sevdayem, bu ziverdir mana. 
Gözde hunalude peykanın heyalile hoşam,
Her biri, guya ki, bir bergi-güli-terdir mana. 
Zehmlerden min ağız açdı edayi-şükre kim,
Her ohun bir ne’meti-keyri-mükerrerdir mana. 
Ekl irşadile bulmak kam mümkündür, veli
Dami-rah ola helkeyi-zülfi-müenberdir mana. 
Ehteri-behtim vebalin gör ki, ol mehden gelen
Mehrlerdir özgeye, cevrü cefalerdir mana. 
Ey Füzuli, menzili-meksude yetsem, ne eceb,
Hidmeti-piri-müğan irşadı rehberdir mana.