Gazel 143

Metin: 
Yâr vaslın isteyen kesmek gerek candan tama’
Her kişi kim vasl-i yâr ister kesin andan tama’
Ârzû-yi vasl-ı cânan câna âfettir gönül
Yâ ta’allûk cândan üz yâ vasl-i cânandan tama’
Çün bana bir zerre yok tâb-i temâşâ-yi cemâl
Ben kimim vasl etmek ol hur-şîd-i rahşandan tama’
Âşık oldur kim temennâ-yi belâ-yi hecr ede
Yoksa çoktur mihr eden ol mâh-i tâbandan tama’
Rişte-i tûl-i emel dâm-i belâdır n’eyleyim
Üzmek olmaz ol ser-i zülf-i perîşandan tama’
Ârızın görmek hâyatım tâze eyler veh ne ayb
Ger gedâ vech-i ma’âşın kılsa sultandan tama’
Muttasıl hirman kılar hâsıl tama’dan ehl-i hırs
Turfa kim artar ana geldikçe hirmandan tama’
İster olsan hasret ü hirmâna her dem düşmemek
Kes Fuzûlî dehrden ümmîd ü devrândan tama’
Vezin: 
Fâilâtün Fâilâtün Fâilâtün Fâilûn
Osmanlıca: 

Yar veslin isteyen kesmek gerek candan teme’,
Her kişi kim vesli-yar ister, kesin ondan teme’. 
Aruziyi-vesli-canan, cane afetdir, könül,
Ya te’ellük candan üz, ya vesli-canandan teme’. 
Çün mene bir zerre yoh tabi-temaşayi-cemal,
Men kimem, vesl etmek ol hurşidi-rehşandan teme’. 
Aşik oldur kim, temennayi-belayi-hicr ede,
Yohsa çohdur mehr eden ol mahi-tabandan teme’. 
Rişteyi-tuli-emel dami-beladır, neyleyim,
Üzmek olmaz ol seri-zülfi-perişandan teme’. 
Arizin görmek heyatım taze eyler, veh ne eyb,
Ger geda vechi-me’aşın kılsa sultandan teme’. 
Müttesil hirman kılır hasil teme’den ehli-hirs,
Türfe kim, artar ona geldikce hirmandan teme’. 
İster olsan hesretü hirmane her dem düşmemek,
Kes, Füzuli, dehrden ümmidü devrandan teme’.