Gazel 144

Metin: 
Dil uzatır bahs ile ol ârız-i handâne şem’
Od çıkar ağzından etmez mi hazer kim yane şem’
N’ola gayret âteşi cânım eritse mûm tek
Bu ne sözdür kim demişler âriz-i cânâne şem’
Âriz-i cânân ile bahs-i kemâl-i hüsn eder
Dil ucundandır ki her sâ’at düşer noksâne şem’
Geh ayağı bağlı geh boynu nedendir bilmezem
Bir perî aşkında olmuştur meger divâne şem’
N’ola gönlüm ârızın isterse cânım kâmetin
Resmdir âlemde bülbül gül sever pervâne şem’
Kıl şeb-istânı müşerref kim nisârın kılmağa
Rişteden dürler çekip cem’ eylemiş dâmâne şem’
Ey Fuzûlî şevkden yakdın tenin rûz-i visâl
N’ettin ey gâfil gerekmez mi şeb-i hicrâne şem
Vezin: 
Fâilâtün Fâilâtün Fâilâtün Fâilûn
Osmanlıca: 

Dil uzadır behs ile ol arizi-hendane şem’,
Od çıhar ağızından, etmezmi hezer kim, yane şem’. 
Nola keyret ateşi canım eritse mum tek,
Bu ne sözdür kim, demişler arizi-canane şem’? 
Arizi-canan ile behsi-kemali-hüsn eder,
Dil ucundandır ki, her saet düşer nöksane şem’. 
Gah ayağ bağılı, gah boynu, nedendir bilmezem,
Bir peri eşkinden olmuşdur meger divane şem’. 
Nola canım kametin isterse, könlüm arizin,
Resmdir alemde: bülbül gül sever, pervane şem’. 
Kıl şebistanı münevver kim, nisarın kılmağa,
Rişteden dürler çekib cem’ eylemiş damane şem’. 
Ey Füzuli, şevkden yakdın tenin ruzi-vüsal,
Netdin, ey kafil, gerekmezmi şebi-hicrane şem’?