Gazel 146

Metin: 
Gel ey râhat sanan esbâb-i cem’in kılma nâ-danlığ
Tarîk-i fakr tut kim fakr imiş âlemde sultanlığ
Murâd er saltanattan kâm-i dildir nefse tâbi’ sen
Ne hâsıl saltanat adiyle kılmak bende-fermanlığ
Perîşânlıktan ey ehl-i cihân siz cem’ edin hâtır
Ki ben cem’ eyledim her kanda vardır bir peîşânlığ
Ne tâli’dir bu kim âlemde âğâz etmedim bir iş
Kim ol işten ser-encâm etmedim hâsıl peşimanlığ
Bana zulm-i sarîh ol kâfir eyler kimse men’etmez
Fuzûlî küfr ola mı ger desem yoktur müselmanlığ
Vezin: 
Mefâîlün Mefâîlün Mefâîlün Mefâîlün
Osmanlıca: 

Gel, ey rahet sanan esbab cem’in, kılma nadanlık,
Teriki-fekr tut kim, fekr imiş alemde sultanlık. 
Murad er seltenetden kami-dildir, nefse tabe’ sen,
Ne hasil seltenet adile kılmak bendefermanlık. 
Perişanlıkdan, ey helki-cahan, siz cem edin hatir
Ki, men cem eyledim her kanda vardır bir perişanlık. 
Ne tale’dir bu kim, alemde ağaz etmedim bir iş
Kim, ol işden serencam etmedim, hasil peşimanlık. 
Mene zülmi-serih ol kafer eyler, kimse men’ etmez,
Füzuli, küfr olurmu ger desem yohdur müselmanlık?