Gazel 147

Metin: 
Sâkiyâ mey sun ki dâm-i gam durur hüş-yârlığ
Mestliktir kim kılar gam ehline gam-hârlığ
Var fikrin yok gâmın çekmek nedir bir câm ilen
Bî-haber kıl bana bir ola yokluğ varlığ
Can metâ’nın bahâsıdır ne kim devrân verir
Turfa bu kim sanırım şefkattir ol gaddârlığ
Benden âhir çün kılar bî-zârlıığ esbâb-i dehr
Dehr esbâbından ol yeğ kim kılam bî-zârlığ
Ta’ne-i ağyâr çekmektir işim bir yâr için
Kim olup ağyâra yâr eyler bana ağyârlığ
Çekme zahmet çek elin tedbîr-i derdimden tabîb
Kim değil sen bildiğin ben çektiğim bîmârlığ
Ey Fuzûlî eylerim kat’-i ta’allûk barçadan
Bu tarîk içre bana tevfîk ederse yârlığ
Vezin: 
Fâilâtün Fâilâtün Fâilâtün Fâilûn
Osmanlıca: 

Sakiya, mey sun ki, dami-kemdürür huşyarlık,
Mestlikdir kim, kılır kem ehline kemharlık. 
Var fikrin, yoh kemin çekmek nedir, bir cam ile,
Biheber kıl kim, mene bir ola yohluk, varlık. 
Can meta’inin behasidir ne kim, devran verir,
Türfe bu kim, sanıram şefketdir ol keddarlık. 
Menden ahır çün kılır bizarlık esbabi-dehr,
Dehr esbabından ol yey kim, kılam bizarlık. 
Te’neyi-eğyar çekmekdir işim bir yar üçün
Kim, olub eğyare yar, eyler mene eğyarlık. 
Çekme zehmet, çek elin tedbiri-derdimden, tebib
Kim, degil sen bildigin ben çekdigim bimarlık. 
Ey Füzuli, eylerem ket’i-te’ellük kamudan,
Bu terik içre mene tovfik ederse yarlık.