Gazel 154

Metin: 
Var ümidim kim görüp ceylânını olsam helâk
Gerd-i na’l-i bâd-pâyın örte cismim üzre hâk
Öldüğüm menzilde defnim kılmağa sanman lâhid
Yer görüp gurbette ahvâlim giribân etti çâk
Mest can verdim mezârım üzre ta’zim eyleyip
Kubbe yapıp dâne-i engûr eyvan tuttu tâk
Çün cefâ mu’tâdıyım bilmen nedir mihr ü vefâ
Bilmese mihr ü vefâ resmin cefâ-kârım ne bâk
Her küdûretten beni pâk etti seyl-i hûn-i dil
Şükrü li’llâh âteş-i aşkın beni yandırdı pâk
Âh bilmen n’eyleyim cânımda râhat kalmadı
Gözlerim nem-nâk ü sinem çâk ü gönlüm derd-nâk
Gayr nakşın mahv kılmıştır Fuzûlî sîneden
Mâ lehu fi’d-dehri matlûbun ye maksûdun sivâk
Vezin: 
Fâilâtün Fâilâtün Fâilâtün Fâilûn
Osmanlıca: 

Var ümidim ki, görüb cevlanını olsam helak,
Gerdi-ne’li-badpayin örte cismim üzre hak. 
Öldügüm menzilde defnim kılmağa sanmın lehed,
Yer görüb kürbetde ehvalım, giriban etdi çak. 
Mest can verdim, mezarım üzre te’zim eyleyib,
Kübbe yapıb daneyi-engur, eyvan tutdu tak. 
Çün cefa mö’tadiyem, bilmen nedir mehrü vefa,
Bilmese mehrü vefa resmin cefakarım, ne bak. 
Her küduretden meni pak etdi seyli-huni-dil,
Şükr-lillah, ateşi-eşkin meni yandırdı pak. 
Ah, bilmen neyleyim, canımda rahet kalmadı,
Gözlerim nemnak, sinem çak, könlüm derdnak. 
Keyr nekşin mehv kılmışdır Füzuli sineden,
Ma lehu fid-dehri-metlubün ve meksudun sivak.