Gazel 155

Metin: 
Can verir râyiha-i türbet-i pâkin ey tâk
Nevverallahu leke’larzu sekallahu serâk
Hürmet ettin meye ta’zim ile tuttun sâki
Azzamalahu leke’l-ecrü alel-lâhi cezâk
Ser-i kûyunda garîbiz bize bir münîs yok
Tâle mâ ânesene’l-kalbu caalnâhu fidâk
Safha-i dilde bulunmaz eseri sûret-i gayr
Hinemâ halle nefe’l-gayru ani’l kalbi hevkâk
Reh-i aşkında götür gayrdan ey dil râğbet
Fe izâ şi’te refikan elemü’l-aşkı kefâk
Hâb-i gaflette gönül vasldan oldun mahrûm
Fâze men nâle safe’l-vasli ve mâ hâbe sivâk
Ey Fuzûlî ne bilir ehl-i vera’ mey zevkın
Enkere’l-hikmetü men lâmeke cehlen ve nehâk
Vezin: 
Fâilâtün Fâilâtün Fâilâtün Fâilûn
Osmanlıca: 

Can verir rayiheyi-türbeti-pakin, ey tak,
Nevver-Ellahu lekel-ezre, sek-Ellahu serak. 
Hörmet etdin meye, te’zim ile tutdun, saki,
Ezzem-Ellahu lekel-ecre elellahi cezak. 
Seri-kuyinde keribiz, bize bir munis yoh,
Tale ma anesenel-kelbu, ceelnahu fedak. 
Sefheyi-dilde bulunmaz eseri-sureti-keyr,
Hine ma helle, nefil-ğeyre enil-kelbi hevak. 
Rehi-eşkinde götür keyrden, ey dil, reğıbet,
Feiza şi’te refiken, elemül-eşki kefak. 
Habi-kefletde, könül, veslden oldun mehrum,
Faze men nale ila veslihi, ma habe sivak. 
Ey Füzuli, ne bilir ehli-vere’ mey zevkin,
Enkerel-hikmete men lameke cehlen ve nehak. 








olmadı.