Gazel 157

Metin: 
Ey gönül çok seyr kılma günbed-i devvâr tek
Sâkin olmak seyrden yeğ nokta-i pergâr tek
Ün verir can riştesi ham kametimden çeksem âh
Yel değip çeng üzre bir âvâza gelmiş târ tek
Sinemi nây okların deldi dem urdukça gönül
Ün verir her bir delikten nâle mûsikâr tek
Ârızın üzre ham-i zülfün anıp dün tâ seher
Dolanırdım her taraf odlara düşmüş mâr tek
Cism-i zârım tiğ-i bî dâdından oldu çâk çâk
Tünd sudan rahneler peydâ kılan divâr tek
Bilmeyip bih-bûdumu cevrinden ettim ictinâb
Telh şerbetlerden ikrâh eyleyen bimâr tek
Hâtırın şâd eyledin ehl-i vefâ gönlün yıkıp
Bir imâret yapmağa bin ev yıkan mi’mâr tek
Bi-bakâdır nes’e-i mey zevkin ettim imtihân
Hiç zevk-i bâki olmaz neş’e-i didâr tek
Ey Fuzûlî hâtr-i ehl-i safâ âyinedir
Çerh cevrinden eser âyinede jengâr tek
Vezin: 
Fâilâtün Fâilâtün Fâilâtün Fâilûn
Osmanlıca: 

Ey könül, çoh seyr kılma, günbedi-devvar tek,
Sakin olmak seyrden yey, nökteyi-pergar tek. 
Ün verir can riştesi, hem kametimden çeksem ah,
Yel degib çeng üstide, avaze gelmiş tar tek. 
Sinemi ney ohların deldi dem urdukca könül,
Ün verir her bir delikden nale musikar tek. 
Arizin üste hemi-zülfün anıb, dün ta seher,
Dolanırdım her teref odlare düşmüş mar tek. 
Cismi-zarım tiği-bidadinden oldu çak-çak,
Tünd suden rehneler peyda kılan divar tek. 
Bilmeyib behbudimi cevründen etdim ictinab,
Telh şerbetlerden ikrah eyleyen bimar tek. 
Hatirin cem’ eyledin, ehli-vefa könlün pozub,
Bir imaret yapmağa min ev yıhan me’mar tek. 
Bibekadır neş’eyi-mey, zevkin etdim imtehan,
Hiç zevki-baki olmaz neş’eyi-didar tek. 
Ey Füzuli, hatiri-ehli-sefa ayinedir,
Çerh cevründen eser, ayinede jengar tek.