Gazel 158

Metin: 
Lebin reşki mizâcın telh kıldı bâde-i nâbın
Kaşın meyli yüzünü kıbleden dönderdi mihrâbın
Girihler buldu cânım riştesi tesbih târı tek
Bana gör n’etti âhir ârzû-yi zülf-i pür-tâbın
Ayağın tozuna yüz sürmeğe vermez sabâ ruhsat
Yüzün şeb-nemle yüz kez yumadan gül-berg-i sirâbın
Sabâ ol zülfü deprettikçe teşvişim ziyâd eyler
Sakın depretme kim bağrımdadır başı bu kallâbın
Der ü divârına güstâh yüz sürmüş diye gerdûn
Yüzünü geceler sürter yere tâ subh meh-tâbın
Muhabbet zâhir etmek cürmüne kan dökmek istersen
Habibim bunca hem rağbet nedir cürmüne ahbâbın
Fuzûlî gamze-i merdüm-küşünden iltifât ister
Sanır kim iltifatı rahm olur kurbâna kassâbın
Vezin: 
Mefâîlün Mefâîlün Mefâîlün Mefâîlün
Osmanlıca: 

Lebin reşki mizacın telh kıldı badeyi-nabın,
Kaşın meyli üzini kibleden dönderdi mehrabın. 
Girehler oldu canım riştesi tesbih tari tek,
Mene gör netdi ahır arizuyi-zülfi-pürtabın. 
Ayağın tozuna üz sürmeye vermez seba rühset,
Üzün yüz kerre şebnem yumadan, gülbergi-sirabın. 
Seba, ol zülf teprendikce teşvişim ziyad eyler,
Sakın, tepretme kim, bağrımdadır başı bu küllabın. 
Derü divarine küstah üz sürmüş deyib, gerdun
Üzini geceler sürter yere ta sübh mehtabın. 
Mehebbet zahir etmek cürmine, kan tökmek istersen,
Hebibim, bunca hem reğıbet nedir zecrine ehbabın! 
Füzuli kemzeyi-merdümküşinden iltifat ister,
Sanır kim, iltifatı rehm olur kurbane kessabın.