Gazel 159

Metin: 
Gelir ol serv-i sehi ey gül ü lâle açılın
V’ey meh ü mihr çıkın kudrete nezzâre kılın
Âzm-i bâğ eylemiş ol serv-i revân ey güller
Zer nisâr edegelin cümle yığılın derilin
Götürün okların ey didelerim topraktan
Bu yarar nesnelerin kadrini yahşıca bilin
Eylemen ey dil ü can hancer-i müjganına meyl
Bilirim n’olduğun âhir gelin andan kesilin
Göz yaşı tîğiniz için dökülür ey hûblar
Sizi ta etmeye rüsvâ görünen demde silin
Düştü od cânıma ey tende olan peykânlar
Kızmadan ma’reke bir yana erinmen çekilin
Ey Fuzûlî kadimiz kıldı felek ham ya’ni
Vaktidir çıkmağa dünyâ kapısından eğilin
Vezin: 
Fâilâtün Fâilâtün Fâilâtün Fâilûn
Osmanlıca: 

Gelir ol servi-sehi, ey gülü lale, açılın!
Vey mehü mehr çıhın, küdrete nezzare kılın! 
Ezmi-bağ eylemiş ol servi-revan, ey güller,
Zer nisar ede görün, cümle yığılın, derilin. 
Götürün ohların, ey didelerim, toprakdan,
Bu yarar nesnelerin kedrini yahşice bilin. 
Eylemin, ey dilü can, henceri-müjganine meyl,
Bilirem noliser ahir, gelin ondan kesilin. 
Göz yaşı tiğiniz içün tökülür, ey hublar,
Sizi ta etmeye rüsva, görünen demde silin! 
Düşdü od canime, ey tende olan peykanlar!
Kızmadan me’reke bir yane erinmin, çekilin! 
Ey Füzuli, kedimiz kıldı felek hem, ye’ni
Vektdir çıhmağa dünya kapısından, egilin.