Gazel 162

Metin: 
Ne hoştur Ârızın devrinde zülf-i anber-efşânın
Bu devranda ne hoş cem’iyyeti var ol perişânın
Ruhun devrinde bir divÂnedir sevdÂlı zülfün kim
Perişânlıktan olmuş ben kimi meşhûru devrânın
Hevâdan kâkülündür deprenen yâ rişte-i cândır
Ki her dem çizginip başına ister ola kurbânın
Müselsel zülf-i müşgîninden artırmış ruhun revnak
Zihi sünbül ki olmuş zîveri gül-berg-i handânın
Kararıptır tütün tek rûzgârım ol zamandan kim
Tenim hâşâkine odlar uruptur berk-i hicrânın
İşimdir sâye tek yerden yere yüz urmak ol günden
Ki başımdan gidiptir sâye-i serv-i hırâmânın
Fuzûlî’ni ayaktan saldı bâr-i mihnet-i aşkın
Niçin tutmazsın ey kâfir elini bir müselmânın
Vezin: 
Mefâilün mefâilün mefâilün mefâilün
Osmanlıca: 

Ne hoşdur arizin devründe zülfi-enberefşanın,
Bu devranda ne hoş cem’iyyeti var ol perişanın. 
Rühün devründe bir divanedir sevdalı zülfün kim,
Perişanlıkdan olmuş men kimi, meşhuri devranın. 
Hevaden kakilindir teprenen, ya rişteyi-candır
Ki, her dem cizginib başine ister ola kurbanın. 
Müselsel zülfi-mişkininden artırmış rühün revnek,
Zehi sünbül ki, olmuş ziveri gülbergi-hendanın. 
Kararıbdır tütün tek ruzgarım ol zamandan kim,
Tenim haşakine odlar urubdur berki-hicranın. 
Işimdir saye tek yerden-yere üz urmak ol günden
Ki, başımdan gedibdir sayeyi-servi-huramanın. 
Füzulini ayakdan saldı bari-möhneti-eşkin,
Neçün tutmazsan, ey kafer, elini bir müselmanın?