Gazel 164

Metin: 
Ey musavvir yâr timsâline sûret vermedin
Zülf ü ruh çektin veli tâb ü tarâvet vermedin
Aşk sevdâsından ey nâsih beni ben eyledin
Yok imiş aklın bana yahşi nasihat vermedin
Dün ki fırsat düştü hâk-i der-gehinden kâm alam
N’oldu ey göz yaşı göz açmağa fırsat vermedin
Göz yumup âlemden isterdim açam ruhsârına
Cânım aldın göz yumup açınca mühlet vermedin
Bu mudur rahmim ki hâlin eyler iken kasd-i cân
Çıktı hattın kim anı ben’ ede ruhsat vermedin
Verme hüsn ehline yâ Rab kudret-i resm-i cefâ
Çün cefâ çekmekte aşk ehline tâkat vermedin
Ey Fuzûlî öldün efgân etmedin rahmet sana
Rahm kıldın halka efgânınla zahmet vermedin
Vezin: 
Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün
Osmanlıca: 

Ey müsevvir, yar timsaline suret vermedin,
Zülfü rüh çekdin, veli tabü teravet vermedin. 
Eşk sevdasından, ey naseh, meni men’ eyledin,
Yoh imiş eklin, mene yahşı nesihet vermedin. 
Dün ki, fürset düşdü haki-dergehinden kam alam,
Noldu, ey göz yaşı, göz açmağa fürset vermedin. 
Göz yumub alemden, isterdim açam rühsarine,
Canım aldın, göz yumub-açınca möhlet vermedin. 
Bumudur rehmin ki, halin eyler iken kesdi-can,
Çıhdı hettin kim, onu men’ ede, rühset vermedin. 
Verme hüsn ehline, ya reb, küdreti-resmi-cefa,
Çün cefa çekmekde eşk ehline taket vermedin. 
Ey Füzuli, öldün, efğan etmedin, rehmet sene!
Rehm kıldın, helke efğanınla zehmet vermedin.