Gazel 166

Metin: 
Ey firâk-i leb-i cânan ciğerim hûn ettin
Çihre-i zerdimi hûn-âb ile gül-gûn ettin
Ciğerim kanını göz yaşına döktün ey dil
Vara vara anı Kulzüm bunu Ceyhûn ettin
Nice hüsn ile seni Leylî’ye nisbet kılayım
Bilmeyip kadrimi tery-i men-i Mecnûn ettin
Söyledin kim tutarım şâd gönüllerde makâm
Şâd iken bu söz ile gönlümü mahzûn ettin
Ahd kıldın ki cefâ kesmeyen âşıktan
Âşıkı va’de-i ihsân ile memnûn ettin
Cür’a cür’a mey içip zîb-i cemâl artırdın
Zerre zerre gözümün nûrun efzûn ettin
Ey Fuzûlî akıtıp seyl-i sirişk ağlayalı
Aşk ehline figân etmeği kânûn ettin
Vezin: 
fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün
Osmanlıca: 

Ey feraki-lebi-canan, cigerim hun etdin,
Çöhreyi-zerdimi hunab ile gülgun etdin. 
Cigerim kanını göz yaşına tökdün, ey dil,
Vare-vare onu Külzüm, bunu Ceyhun etdin. 
Nece hüsn ile seni Leyliye nisbet kılayım,
Bilmeyib kedrimi terki-meni-Mecnun etdin. 
Söyledin kim, tutaram şad könüllerde mekam,
Şad iken, bu söz ile könlümü mezhun etdin. 
Ehd kıldın ki, cefa kesmeyesen aşikden,
Aşiki ve’deyi-ehsan ile memnun etdin. 
Cür’e-cür’e mey içib, zibi-cemal artırdın,
Zerre-zerre gözümün nurini efzun etdin. 
Ey Füzuli, ahıdıb seyli-sirişk ağılıyalı,
Eşk ehline feğan etmegi kanun etdin.