Gazel 169

Metin: 
Öyle ra’nâdır gülün serv-i hırâmânın senin
Kim gören bir kez olur elbette hayrânın senin
Kâkülün tek başına çizginmek ister hâtırım
Ey ben ü yüz ben kimi ser-geşte kurbânın senin
Ârızın devrinde cem’iyyetten olsun nâ-ümid
Olmayan âşüfte-i zülf-i perişânın senin
Çün aceb bir lâ’le gûyâlık ne mu’cizdir bu kim
Eyler izhâr-ı suhan lâ’l-i dür-efşânın senin
Çerh yayından atıldı kasdıma tîr-i ecel
Lîk andan tizrek deprendi müjgânın senin
Dâğ-i hicrânın odun benzetmek olmaz dûzaha
Olmasın kâfir esir-i dâğ-i hicrânın senin
Ey Fuzûlî öyle kim bîmâr-i derd-i aşksan
Yok durur ölmekten özge hiç dermânın senin
Vezin: 
Fâ’ilâtün/ fâ’ilâtün/ fâ’ilâtün/ fâ’ilün
Osmanlıca: 

Öyle re’nadır, gülüm, servi-huramanın senin
Kim, gören bir gez olur, elbette, heyranın senin. 
Kakilin tek başına cizginmek ister hatirim,
Ey menü yüz men kimi sergeşte kurbanın senin. 
Arizin devründe cem’iyyetden olsun naümid
Olmayan aşüfteyi-zülfi-perişanın senin. 
Çün ecebdir le’le guyalık, ne mö’cüzdür bu kim,
Eyler izhari-sühen le’li-dürefşanın senin. 
Çerh yayından atıldı canıma tiri-ecel,
Leyk ondan tizrek deprendi mügjanın senin. 
Daği-hicranın odun benzetmek olmaz duzehe,
Olmasın kafer esiri-daği-hicranın senin. 
Ey Füzuli, öyle kim, bimari-derdi-eşksen,
Yohdürür ölmekden özge hiç dermanın senin.