Gazel 170

Metin: 
Şem’-i rûyun âf-tâb-i âlem-arâdır senin
Nûr-i Hak hur-şîd-i ruhsârında peydâdır senin
Sensin ol gevher ki dürc-i mümkinât içre bugün
Mümkin olan aybdan zâtın müberrâdır senin
Can verir lâ’lin temennâsında bin âb-i hayât
Feyzine leb-teşne yüz Hızr ü Mesihâ’ dır senin
Serv ü gün nezzâresin n’eyler sana hayrân olan
Kim kadin serv ü ruhun gül-berg-i ra’nâdır senin
Râz-i aşkın halktan kılmak nihan mümkin değil
Âşıkın ol vechden âlemde rüsvâdır senin
Kıldı şevkin eşk gavvâsı gözüm merdümlerin
Ey dür-i ter menzilin gûyâ bu deryâdır senin
Barça âfâk ehliden çekmiş ta’allûk dâmenin
Tâ Fuzûlî hasteye valsın temennâdır senin
Vezin: 
Fâ’ilâtün/ fâ’ilâtün/ fâ’ilâtün/ fâ’ilün
Osmanlıca: 

Şem’i-ruyin afitabi-alemaradır senin,
Nuri-hek hurşidi-rühsarında peydadır senin. 
Sensen ol cevher ki, dürci-mümkinat içre bu gün,
Mümkün olan eybden zatın müberradır senin. 
Can verir le’lin temennasında min abi-heyat,
Feyzine lebteşne yüz hizrü Mesihadır senin. 
Servü gül nezzaresin neyler sene heyran olan
Kim, kedin servü rühün gülbergi-re’nadır senin. 
Razi-eşkin helkden kılmak nihan mümkün degil,
Aşikin ol vechden alemde rüsvadır senin. 
Kıldı şevkün eşk kevvası gözüm merdümlerin,
Ey düri-ter, menzilin guya bir deryadır senin. 
Cümle afak ehlden çekmiş teellük damenin,
Ta Füzuli hesteye veslin temennadır senin.