Gazel 172

Metin: 
Çerh her ay başına salmış kaşından bir hayâl
Bu cihettendir her ay başında olmak bir hilâl
Mâh-i nev olmuş kaşın sevdâsının ser-geştesi
Şehrden şehre gezer âvâreler tek mâh ü sâl
Ettiğiyçin hüsnüne karşı kemâl izhârı gün
Bir gün olmaz ki ana gerdûn yetirmez bir zevâl
Subh kıldın cilve gün çekti özün bir gûşeye
Şâm arz ettin ruhun şem’i eritti infi’âl
Kılma gözden çihre vü hâlin nihan kim kılmaya
Dûd-i âhım af-tâbı çihre-i gerdûna hâl
Olmayıp makbûl-i hâk-i der-gehin mâh-i tamâm
Zâ’f-i tâli verdi gün günden ana tağyîr-i hâl
Ey Fuzûlî mâh-nisbet mahv kıl varın tamâm
Ger dilersen bulmak ol hur-şîd ile bir ittişâl
Vezin: 
Fâ’ilâtün/ fâ’ilâtün/ fâ’ilâtün/ fâ’ilün
Osmanlıca: 

Çerh her ay başına salmış kaşından bir heyal,
Bu cehetdendir her ay başında olmak bir hilal. 
Mahi-nev olmuş kaşın sevdasının sergeştesi,
Şehrden şehre gezer avareler tek mahü sal. 
Etdigiçün hüsnüne karşu kemal izharı gün
Bir gün olmaz kim, ona gerdun yetirmez bir zeval. 
Sübh kıldın cilve, gün çekdi özün bu guşeye,
Şam erz etdin, rühün şem’i eritdi infial. 
Kılma gözden çöhrevü halın nihan kim, kılmaya
Dudi-ahim afitabi çöhreyi-gerdune hal. 
Olmuyub mekbuli-haki-dergehin mahi-temam,
Ze’fi-tale’ verdi gün-günden ona teğyiri-hal. 
Ey Füzuli, mah nisbet mehv kıl varın temam,
Ger dilersen bulmak ol hurşid birle ittisal.