Gazel 173

Metin: 
Öyle müstesnâ güzelsin kim sana yoktur bedel
Senden ey can münkati kılmaz beni illâ ecel
Nice sûret bağlasın gönlüm halâs-i aşktan
Aşktır bir hâl kim ol hâle gönlümdür mahal
Aşkıma noksan yetirmez görmemek ol arızı
Cevhere tağyîr-i âsâr-i araz vermez halel
Eyledi rüsvâ gönül çâk-i giribân-i edeb
Gör ne ehl-i ilmdir âdâb ile eyler cedel
Hâlimi gördükçe ben’i ehl’i aşk eyler fakîh
Huccet-i maktu-‘i yok eyler kıyâs ile amel
Medrese içre müderris verdiği bin dersten
Yeğ durur mey-hânede bir câm vernek bir güzel
Ey Fuzûlî ben den urmuştum safâ-yi aşktan
Matla’-i hur-şîd ıcâd olmadan subh-i ezel
Vezin: 
Fâ’ilâtün/ fâ’ilâtün/ fâ’ilâtün/ fâ’ilün
Osmanlıca: 

Eyle müstesna gözelsen kim, sene yohdur bedel,
Senden, ey can, münkete’ kılmaz meni illa ecel. 
Nece suret bağılasın könlüm hilasi-eşkden,
Eşkdir bir hal kim, ol hale könlümdür mehel. 
Eşkime nöksan getirmez görmemek ol arizi,
Cevhere teğyiri-asari-erez vermez helel. 
Eyledi rüsva könül çaki-giribani-edeb,
Gör ne ehli-elmdir, adab ilen eyler cedel. 
Halimi gördükce men’i-ehli-eşk eyler fekih,
Höcceti-mektui yoh, eyler kiyas ilen emel. 
Medrese içre müderris verdigi min dersden
Yeydürür meyhanede bir cam vermek bir gözel. 
Ey Füzuli, men dem urmuşdum sefayi-eşkden
Metlei-hurşid icad olmadan sübhi-ezel.