Gazel 175

Metin: 
Ey ruhun kıble-i can hâk-i derin Ka’be-i dil
Reh-i aşkında fenâ ser-hadi evvel menzil
Lâle-reng etti gözüm kan ile hâk-i derini
Kimyâ-gerdir eder gördüğü toprağı kızıl
Ol ki yârın şeb-i hercine kıyâmet günü der
Halk arasında kıyâmet günü olmaz mı hacil
Katı müşkildir işim zülf-i girih-girinden
Sabr bu müşkili derler açar ammâ müşkil
Etmek olmaz seni agâh gönül hâlinden
Yazık ol kim vere gönlün sana senden gâfil
Severim zâhidi kim gûşe-i mihrâbı sever
Ham-i ebrûna rakîbin olup olmaz mâ’il
Deli dersem n’ola uşşâkına gül-çihrelerin
Özünü göz göre odlara salar mı âkil
Seni cânan sanırım çık bedenimden ey cân
Ben ü cânânın arasında çok olma hâ’il
Ey Fuzûlî yanarım kim ne için ol yüzü gül
Bana yanar od olur özgeye şem’-i mahfil
Vezin: 
Feilâtün Feilâtün Feilâtün Feilün
Osmanlıca: 

Ey rühün kibleyi-can, haki-derin Ke’beyi-dil,
Rehi-eşkinde fena serhedi evvel menzil. 
Lalereng etdi gözüm kan ile haki-derini,
Kimyagerdir eder gördüyü toprağ kızıl. 
Ol ki, yarın şebi-hicrine kiyamet günü der,
Helk arasında kiyamet günü olmazmı hecil? 
Katı müşküldür işim zülfi-girehgirinden,
Sebr bu müşkili, derler, açar, emma müşkil. 
Etmek olmaz seni agah könül halından,
Yazık ol kim, sene könlün vere, senden kafil. 
Sevirem zahidi kim, guşeyi-mehrabı sever,
Hemi-ebrune rekibim olub, olmaz mail. 
Deli dersem nola üşşakına gülçöhrelerin,
Özünü göz göre odlare salırmı akil? 
Seni canan sanıram, çıh bedenimden, ey can!
Menü cananım arasında çoh olma hail. 
Ey Füzuli, yanıram kim, ne üçün ol üzü gül
Mene yanar od olur, özgeye şem’i-mehfil.