Gazel 177

Metin: 
Reh-rev-i itfâna bestir sâgar ü sâki delîl
Kim meh ü hur-şîdden tapmış temennâsın Halîl
Olsa isti’dâd-i ârif kâbil-i idrâk-i vahy
Emr-i Hak isâline her zerredir bir Cebre’îl
Her kimin takdirden maksûdu öz kadrincedir
Ehl-i aşk ister zülâl-i vasl zâhid selsebîl
Cennete zâhid bilir can vermeden yetmez velî
Câna kıymaz öz temennâsındadır miskîn bahîl
Ey kılan izhâr-i zillet müjde-i izzet sana
Kim bu der-gehde mukarrerdir azîz olmak zelîl
Va’de-i valsın beni salmış hayâl-i zülfüne
Kim diler tûl-i emel ser-rişte-i ömr-i tavîl
Ey Fuzûlî hûblar zikr-i cemâliyle hoşum
Şükr kim kesb etmişim âlemde bir zikr-i cemîl
Vezin: 
Müstef’lün/ fâ’ilâtün/ müstef’ilün/ fâ’ilün
Osmanlıca: 

Rehrevi-irfane besdir sağerü saki delil
Kim, mehü hürşidden bulmuş temennasın helil. 
Olsa iste’dadi-arif kabili-idraki-vehy,
Emri-hek irsalına her zerredir bir Cebreil. 
Her kimin tekdirden meksudi öz kedrincedir,
Ehli-eşk ister zülali-vesl, zahid Selsebil. 
Cennete zahid bilir can vermeden yetmez, veli,
Cane kımaz, öz temennasındadır miskin behil. 
Ey kılan izhari-zillet, müjdeyi-izzet sene
Kim, bu dergehde mükerrerdir eziz olmak zelil. 
Ve’deyi-veslin meni salmış heyali-zülfüne
Kim, diler tuli-emel sermayeyi-emri-tevil. 
Ey Füzuli, hubler zikri-cemalile hoşam,
Şükr kim, kesb etmişem alemde bir zikri-cemil.