Gazel 180

Metin: 
Nûrunu mâh mihr-i ruhundan alır müdâm
İnkâr ederse şehr güvâhım durur tamâm
Mihrâb imiş kaşın ki ana karşı kipriğin
Saf saf durur kıyâma kılıp gamzeni imâm
Ol hûr va’desine behişt-i visâl için
Kur’an’ca i’tibâr edübem hâsıl-i kelâm
Aks-i ruhun uğurladığıyçin döne döne
Asıldı gözgü şehrde elden sürüldü câm
Deşt üzre gird-bâd mı yâ geldiğim görüp
Mecnun taprağıdır ki durup eyler ihtirâm
Durgurma yolların yüğürüp tutma ey şirişk
Ol serv edende nâz ile bizden yana hırâm
Hem-sohbet oldu dâne-i engûr zâhide
Aslı budur kim okudalar bâdeni harâm
Mey-hânedir cihanda Fuzûli makâm-i emn
Cehd et pir ev habâb kimi anda tut makâm
Vezin: 
mef'ûlü fâilâtü mefâîlü fâilün
Osmanlıca: 

Nurini mah mehri-rühünden alır müdam,
Inkar ederse, şehr güvahımdurur temam. 
Mehrab imiş kaşın ki, ona karşu kirpigin
Sef-sef gelir kiyame kılıb kemzeni imam. 
Ol hur ve’desine behişti-vüsal üçün,
Kur’anca e’tibar edübem, hasili-kelam. 
Eksi-rühün oğurladığçün döne-döne,
Asıldı güzgü şehrde, elden sürüldü cam. 
Deşt üzre girdbadmı, ya geldigim görüb,
Mecnun kubarıdır ki, durub eyler ehtiram. 
Durğurma, yolların yügürüb tutma, ey sirişk,
Ol serv edende naz ile bizden yana hüram. 
Hemsöhbet oldu daneyi-engür zahide,
Esli budur ki, ohudular badeni heram. 
Meyhanedir cahanda, Füzuli, mekami-emn,
Cehd et bir ev hübab kimi, onda tut müdam.