Gazel 181

Metin: 
Ey kemân-ebrû şehid-i nâvek-i müzgânınım
Bulmuşum feyz-i nazar senden senin kurbânınım
Kâkülün târına peyvend etmişim can riştesin
Başın için bir terahhum kıl ki ser-gerdânınım
N’ola kılsam terk-i mey minnet kılıp zâhidlere
N’eylerim mey neş’esin ben kim senin hayrânınım
Şâne veş yüz nâvek-i gam sancılıptır cânıma
Tâ esir-i halka-i gisû-yi müşg-efşânınım
El çekip kat-i nazar kılmış ilâcımdan tabîb
Bildi gûyâ kim harâb-e nergis-i fettânınım
Câna meylin var ise hükm eyle teslim eyleyem
Pâd-şâhım ben senin bir bende-i fermânınım
Gonce kılmaz şâd gül açmaz tutulmuş gönlümü
Ârzu-mend-i ruh-i âl ü leb-i handânınım
Kan edip bağrım işim âh etme her dem ey felek
Hürmetim tut bir iki gün kim senin mihmânınım
Ey Fuzûli âteş-i âh ile yandırdın beni
Gâlibâ sandın ki şem-i külbe-i ahzânınım
Osmanlıca: 

Ey kemanebru, şehidi-naveki-müjganinem,
Bulmuşam feyzi-nezer senden, senin kurbaninem. 
Kakilin tarine peyvend etmişem can riştesin,
Başın üçün, bir terehhüm kıl ki, sergerdaninem. 
Nola kılsam terki-mey, minnet kılıb zahidlere,
Neylerem mey neş’esin, men kim, senin heyraninem. 
Şaneveş yüz naveki-kem sancılıbdır canime,
Ta esiri-helkeyi-geysuyi-mişkefşaninem. 
El çekib, ket’i-nezer kılmış elacımdan tebib,
Bildi guya kim, herabi-nergisi-fettaninem. 
Cane meylin var ise, hökm eyle, teslim eyleyim,
Şah sensen, men senin bir bendeyi-fermaninem. 
Könçe kılmaz şad, gül açmaz tutulmuş könlümü,
Arizumendi-rühi-alü lebi-hendaninem. 
Kan edib bağrım, işim ah etme her dem, ey felek,
Hörmetim tut bir-iki gün kim, senin mehmaninem. 
Ey Füzuli, ateşi-ah ile yandırdın meni,
Kaliba sandın ki, şem’i-külbeyi-ehzaninem.