Gazel 184

Metin: 
Dürd veş ser-geşte-i câm ü harâb-i bâdeyim
İ’tibârım yok ayak toprağı bir üftâdeyim
Hiç reng ilen bana âbâdlık mümkin değil
Ben harâb-i bâde-i sâf ü izâr-i sâdeyim
Demezim değmez bana gamzen hadengi ya değer
Değme kaydı çekmezem âlemde bir âzâdeyim
Âb-i çeşmim çizginir kûyunda ammâ kadri yok
Demesin bu devrde kimse ki merdüm-zâdeyim
Zâhidâ benden ne hâsıl kim okursan mescide
Bende tâ’at yok heman âlâyiş-i seccâdeyim
Çerh devrinden ne hâsıl kim verir tağyir-i zevk
Durmadan zevk artırır miskin-i devr-i bâdeyim
Zevk istersen Fuzûlî terk-i dünyâ kıl ki ben
Bulmadım bir zevk bundan gayrı tâ dünyâdeyim
Vezin: 
failatun failatun failatun failun
Osmanlıca: 

Dürdveş sergeşteyi-camü herabi-badeyem,
E’tibarım yoh, ayak toprağ bir üftadeyem. 
Hiç reng ile mene abadlık mümkün degil,
Men herabi-badeyi-safü üzari-sadeyem. 
Demezem degmez mene kemzen heyalı, ya deger.
Degme keydi çekmezem, alemde bir azadeyem. 
Abi-çeşmim cizginir kuyinde, emma kedri yoh,
Demesin bu devrde kimse ki, merdümzadeyem. 
Zahida, menden ne hasil kim, ohursan mescide,
Mende taet yoh, haman alayişi-seccadeyem. 
Çerh devründen ne hasil kim, verir teğyiri-zevk,
Durmadan zevk artırır miskini-devri badeyem. 
Zevk istersen, Füzuli, terki-dünya kıl ki, men
Bulmadım bir zevk bundan keyr ta dünyadeyem.