Gazel 187

Metin: 
Canlar verip senin kimi cânâne yetmişim
Rahm eyle kim yetince sana câne yetmişim
Şükrâne-i visâline can verdiğim bu kim
Çok derd çekmişim ki bu dermâne yetmişim
Hâlim deyip murâdıma yetsem aceb değil
Bir bendeyim ki der-geh-i sultâne yetmişim
Mûr-i muhakkarım ki serâsime çok gezip
Nâ-gâh bâr-gâh-i Sülaymân’e yetmişim
Bir bülbülüm ki gül-şen oluptur neşîmenim
Yâ tûtiyim ki bir şeker-istâne yetmişim
Devr-i felek müyesser ediptir murâdımı
Gûyâ ki tâlib-i güherim kâne yetmişim
Miskin Fuzûli’yim ki sana tutmuşum yüzüm
Yâ bir kemîne katre ki ummâne yetmişim
Osmanlıca: 

Canlar verib, senin kimi canane yetmişem,
Rehm eyle kim, yetince sene cane yetmişem. 
Şükraneyi-vüsaline can verdigim bu kim,
Çoh derd çekmişem ki, bu dermane yetmişem. 
Halım deyib, muradıma yetsem eceb degil,
Bir bendeyem ki, dergehi-sultane yetmişem. 
Muri-mühekkerem ki, serasime çoh gezib,
Nagah barigahi-Süleymane yetmişem. 
Bir bülbülem ki, gülşen olubdur nişimenim,
Ya tutiyem ki, bir şekeristane yetmişem. 
Devri-felek müyesser edibdir muradımı,
Guya ki, talibi-güherem, kane yetmişem. 
Miskin Füzuliyem ki, sene tutmuşam üzüm,
Ya bir kemine ketre ki, ümmane yetmişem.