Gazel 189

Metin: 
Aşktan cânımda bir pinhan maraz var ey hakîm
Halka pinhân derdim izhâr etme zinhâr ey hakîm
Var bir derdim ki çok dermandan artıktır bana
Koy beni derdimle dermân eyleme var ey hakîm
Ger basıp el nabzıma teşhis kılsan derdimi
El-emânet kılma her bî-derde izhâr ey hakim
Ger benim tedbîr-i bih-bûdumda sen bir sa’y kıl
Kim olam bu derde artıkrak giriftâr ey hakîm
Gör ten-i uryân ile ahvâlimi hicran günü
Var imiş rûz-i kıyâmet kılma inkâr ey hakîm
Çekmeyince çâre-i derdimde zahmet bilmedin
Kim olur dermân-i derd-i aşk düşvâr ey hakîm
Renc çekme sıhhat ümmîdin Fuzûlî’den götür
Kim kabûl-i sıhhat etmez böyle bimâr ey hakîm
Osmanlıca: 

Eşkden canımda bir pünhan merez var, ey hekim!
Helke pünhan derdim izhar etme, zinhar, ey hekim! 
Var bir derdim ki, çoh dermandan artıkdır mene,
Koy meni derdimle, derman eyleme, var ey hekim! 
Ger basıb el nebzime, teşhis kılsan derdimi,
Al emanet, kılma her biderde izhar, ey hekim! 
Gel menim tedbiri-bihudemde sen bir se’y kıl
Kim, olam bu derde artıkrak giriftar, ey hekim! 
Gör teni-üryan ile ehvalımı hicran günü,
Var imiş ruzi-kiyamet, kılma inkar, ey hekim! 
Çekmeyince çareyi-derdimde zehmet bilmedin
Kim, olur dermani-derdi-eşk düşvar, ey hekim! 
Renc çekme, sihhet ümmidin Füzuliden götür
Kim, kebuli-sihhet etmez böyle bimar, ey hekim!