Gazel 190

Metin: 
Gamından başa dün hasret eliyle ol kadar urdum
Ki subh olunca mürde cismimi toprağa tapşırdım
Büküldü kaddim âhım yetti hur-şîde sakın ey meh
Ki mihnet okunu peykânladım gam yayını kurdum
Dimen Mecnûn’a âşık kim başında kuş yuva tutmuş
Benim âşık ki seyl-i eşkimi başımdan aşırdım
Gümânımdan müretteb eyledi bürhâni isbâtın
Ne sâhib-keşfe kim dürc-i dehânın sırrını sordum
Tecerrüd seyrine sâyemden özge bulmadım hem-reh
Tarîk-i aşk içinde çoklar ile durdum oturdum
Hevâ-yi aşk ser-gerdânı olmuş gird-bâdım kim
Savurdum göklere toprağımı her yerde kim durdum
Fuzûli aşkı mühlik derdim ol meh-veş inanmazdı
Bi-hamdi’llâh ki can vermek târîkiyle inandırdım
Vezin: 
Osmanlıca: 

Keminden başe dün hesret elile ol keder urdum
Ki, sübh olunca mürde cismimi toprağe tapşurdum. 
Büküldü keddim, ahim yetdi hurşide, sakın, ey dil
Ki, möhnet ohunu peykanladım, kem yayını kurdum. 
Demin Mecnune aşik kim, başında kuş yuva tutmuş,
Menem aşik kim, seyli-çeşmimi başımdan aşurdum. 
Kelaminden müretteb eyledi bürhani-isbatın,
Ne sahib keşfe ki, dürci-dehanın sirrini sordum. 
Tecerrüd seyrine sayemden özge bulmadım hemreh,
Teriki-eşk içinde çohlarile durdum, oturdum. 
Hevayi-eşk sergerdanı olmuş girdibadem kim,
Savurdum göylere toprağmı her kanda kim, durdum. 
Füzuli, eşke mühlik derdim, ol mehveş inanmazdı,
Bihemdillah ki, can vermek terikile inandırdum.