Gazel 192

Metin: 
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bildi temâm-ı âlem kim derd-mend-i ışkam
Yâ Râb henûz hâlüm bilmez mi ola yârum
Vaslundan ayru n'ola kanun tökelse gül gül
Men gül-bün-i belâyem bu fasldur bahârum
Tasvîr eden vücûdum yazmış elümde sâğar
Ref' olmağa bu sûret yoh elde ihtiyârum
Dûr istemen zemânı mey neş'esin başumdan
Toprağ olanda yâ Râb dürd-i mey et gubârum
Rusvâlarından ol meh saymaz meni Fuzûlî
Dîvâne olmayum mı dünyâda yoh mu ârum
Osmanlıca: 

Zülfi kimi ayağın koymaz öpem nigarım, 
Yohdur onun yanında bir kılca e’tibarım. 
Insaf hoşdur, ey eşk, ancak meni zebun et, 
Ha böyle möhnet ile keçsinmi ruzigarım? 
Bildi temami-alem kim, derdmendi-eşkem, 
Yareb, henuz halım bilmezmi ola yarım? 
Veslinden ayrı nola kanim tökülse gül-gül, 
Men gülbüni-belayem bu fesldir beharım. 
Tesvir eden vücudim yazmış elimde sağer, 
Ref’ olmağa bu suret yoh elde ihtiyarım. 
Dur istemen zemani mey sayesin başımdan, 
Toprak olanda, yareb, dürdi-mey et kübarım. 
Rüsvalerinden ol meh saymaz meni, Füzuli, 
Divane olmayımmı dünyade, yohmu arım?