Gazel 197

Metin: 
Muhâlif devrden gül-gûn şarâbı kana değşirdim
Sürûdun çeng ü ûdun nâle vü efgâne değşirdim
Dahi zekv-i visâl-i dost şevkin istemen benden
Ki ben zevk-i visâli mihneti hicrâna değşirdim
Beni ey bâğ-ban mâ’zur tut gül-zâr seyrinden
Ki ben gül-zâr seyrin külbe-i ahzâna değşirdim
Gönül verdim fenâ vü fakra terk-i i’tibâr ettim
Bi-hamdi’llâh ki âhir küfrüm imâna değşirdim
Gönülden zevk bulmazdım çıkardım çâk göğsümden
Kaşı yaylar hadengiyle gelen peykâna değşirdim
Nikâb-i sûret hâl eyledim hûn-i ciğer seylin
Ayan rüsvâlığı derd ü gam-i pinhâna değşirdim
Fuzûlî bende zevk-i âfiyet az iste kim çoktan
Ben anı ârzû-yi tal’at-i cânâna değşirdim
Vezin: 
Osmanlıca: 

Mühalif devrden, gülgun şerabı kane degşirdim,
Sürudin çengü udun nalevü efkane degşirdim. 
Dehi zevki-vüsali-dust şevkin istemin menden
Ki, men zevki-vüsali möhneti-hicrane degşirdim. 
Meni, ey bağiban, me’zur tut gülzar seyrinden
Ki, men gülzar seyrin külbeyi-ehzane degşirdim. 
Könül verdim fenavü fekre, terki-e’tibar etdim,
Bihemdillah ki, ahir küfrümü imane degşirdim. 
Nikabi-sureti-hal eyledim huni-ciger seylin,
Eyan rüsvalığ derdü kemi-pünhane degşirdim. 
Könülden zevk bulmazdım, çıhardım çaki-köksümden,
Kaşı yaylar hedengile gelen peykane degşirdim. 
Füzuli, mende zevki-afiyet az iste kim, çohdan,
Men onu aruziyi-tel’eti-canane degşirdim.