Gazel 198

Metin: 
Tenimde zahm-i tiğen çeşm-i hûn-efşâna benzettim
Okun kim saf saf etrâfındadır müjgâna benzettim
Bakâ-yi rûhumu bildim zülâl-i lâ’li nâbından
Hayâtımdır dedim bağrıma basdım kana benzettim
Sünülmüş göğsümü kim doludur gamzen hayâliyle
Haramiler yatağı menzil-i virâna benzettim
Tenimden incinip çıkmış revan can kimi peykânın
Nicük incinmesin yetdükde zevkin câna benzettim
Gözümde beslenip kıymet bulan peykânını gördüm
Sadefde gevher olan katre-i bârâna benzettim
Fuzûlî öldürür her dem beni ehl-i nazar ta’nı
Ki niçin yâr lâ’lin Çeşme-i Hayvân’a benzettim
Osmanlıca: 

Tenimde zehmi-tiğin çeşmi-hunefşane benzetdim,
Ohun kim, sef-sef etrafındadır, müjgane benzetdim. 
Bekayi-ruhimi bildim zülali-le’li-nabinden,
Heyatımdır dedim, bağrıma basdım, kane benzetdim. 
Sökülmüş köksümü kim, doludur kemzen heyalile,
Heramiler yatağ menzili-virane benzetdim. 
Tenimden incinib çıhmış revan can kimi peykanın,
Neçük incinmesin, yetdikde zevkün, cane benzetdim. 
Gözümde beslenib, kiymet bulan peykanını gördüm,
Sedefde gevher olan ketreyi-barane benzetdim. 
Füzuli, öldürer her dem meni ehli-nezer te’ni
Ki, neyçün yar le’lin çeşmeyi-heyvane benzetdim.