Gazel 2

Metin: 
Yâ men ahâta ilmüke’l-eşyâe külleha
Ne ibtidâ sana mutasavver ne intihâ
Jim verse can yolunda bulur hâk-i makdemin
Gûyâ ki hâk-i râhınadır nakd-i cân behâ
Sensin kılan mezâhir-i ümmîd-i bîm edip
Mûsâ’nınilm genci asâsını ejdehâ
Ya’kûb’da nişâe-i şevkin gam ü elem
Yûsuf’da neş’e-i nazarın behcet ü behâ
Bulmazdı kahrın açmasa hân-i siyâsetin
Hel min mezid lokmasına dûzah iştihâ
Senden buluptur Ahmed-i Mürsel makâm-ı kurb
Tahsîn ü Yâ vü Sin ile teşrîf-i Tâ vü Hâ
Yâ Rab belâ-yi kayda Fuzûlî esîrdir
Ol bî-dili bu dâm-i küdûretten et rehâ
Vezin: 
mef û lü fâ i lâ tü me fâ î lü fâ i lün
Osmanlıca: 

Ya men ehate elmükel-eşya’e külleha,
1Ne ibtida sene mütesevvir, ne inteha. 
Kim verse can yolunda, bulur haki-mekdemin.
Guya ki, haki-rahinedir nekdi-can beha. 
Sensen kılan mezahiri-ümmidü bim, edib
Musayı elm genci, esasini ejdeha. 
Senden bulubdur Ehmedi-mürsel mekami-kürb,
Tehsini-“Ya’vü “sin” ile teşrifi-“Ta”vü “ha”. 
Ye’kubde nişaneyi-şevkin kemü elem,
Yusifde neş’eyi-nezerin behcetü beha. 
Bulmazdı, kehrin açmasa hani-siyasetin,
“Hel min mezid”2 lökmesine duzeh işteha. 
Ya reb, belayi-keyde Füzuli esirdir,
Ol bidili bu dami-küduretden et reha. 
1