Gazel 20

Metin: 
Gamdan öldüm demedim hâl-i dil-i zâr sana
Ey gül-i tâze revâ görmedim âzâr sana
İç mey-i nâb ki bağrından eder çümle kebâb
Âteş-i aşk ile ûşşak-i ciğer-hâr sana
Mey-i gül-gûnda değil nerkis-i mestin aksi
Kadeh olmuş göz açıp âşık-i dîdâr sana
Ârızın gül gül ediptir mey-i gül-gûn tâbı
Veh ki bir gülden açılmış nice gül-zâr sana
Bâğâ seyr et bu ruh ü lâ’l ile kim gonce vü gül
Göstere hûn-i dil ü dîde-i hun-bâr sana
Der idim kâmetine serv veli özge imiş
Harekâti reviş ü şîve-i reftâr sana
Eğilip tarf-i benagûşuna derd-i dilimi
Yâ’utağın diye yâ turra-i destâr sana
Tâ giriftarınım âzâd olabilmen gamdan
Hiç kim ol olmasın ey serv girftâr sana
Lâ’l-i nâbın hevesi bağrımı kan eylediğin
Âh kim kanlı yaşım eyledi izhâr sana
Ey Fuzûlî feleğin var seninle nazarı
Kim gam ü mihnetini verdi ne kim var sana
Vezin: 
Fe i lâ tün fe i lâ tün fe i lâ tün fe i lün
Osmanlıca: 

Kemden öldüm, demedim hali-dili-zar sana,
Ey güli-taze, reva görmedim azar sana! 
Iç meyi-nab ki, bağrından eder cümle kebab,
Ateşi-eşk ile üşşaki-cigerhar sana. 
Meyi-gülgünde degil nergisi-mestin eksi,
Kedeh olmuş, göz açıb, aşiki-didar sana. 
Arizin gül-gül edibdir meyi-gülgun tabi,
Veh ki, bir gülden açılmış neçe gülzar sana. 
Bağe seyr et bu rühi-le’l ile kim, könçevü gül
Göstere huni-dilü dideyi-hunbar sana. 
Der idim kametine serv, veli özge imiş
Herekatü revişü şivevü reftar sana. 
Egilib terfi-binaguşine, derdi-dilimi
Ya o tağın deye, ya türreyi-destar sana. 
Men giriftarinemü fitneden olman azad,
Hiç kim olmasın, ey şuh, giriftar sana. 
Le’li-nabin hevesi bağrımı kan eyledigin,
Ah kim, kanlı yaşım kılmadı izhar sana. 
Ey Füzuli, felekin var seninle nezeri
Kim, kemü möhnetini verdi ne kim var sana.