Gazel 207

Metin: 
Fâş kıldın gamım ey dîde-i hun-bâr benim
Eyledin merdüme nem olduğun izhâr benim
Dehenin isterim ey aşk yok et varlığım
Ki yok olmakda bu gün bir garazım var benim
Çıkmış ağyâr ile seyr etmeğe ol merdüm-i çeşm
Bu aceb merdümü çıkmış gözüm ağlar benim
Bu temennâda kim ol şem ile hem-sohbet ola
Dûd-i âh etti dünüm tek günümü târ benim
Mevc ile gönlümü ey eşk kopar yanımdan
Nâle ile başım ağrıttı bu bîmâr benim
Çıkmış ol şûh bu gün dökmeğe kanın görenin
Girme ey göz kerem et kanıma zinhâr benim
Ey Fuzûlî der ü dîvâra gamım yazmaktan
Şâhid-i hâl-i dilimdir der ü dîvâr benim
Vezin: 
Fâilâtün Fâilâtün Fâilâtün Fâilün
Osmanlıca: 

Faş kıldın kemim, ey dideyi-hunbar, menim!
Eyledin merdüme nem olduğun izhar menim. 
Dehenin isterem, ey eşk, yoh et varlığm
Ki, yoh olmakda bu gün bir kerezim var menim. 
Çıhmış eğyar ile seyr etmeye ol merdümi-çeşm,
Bu eceb, merdümi çıhmış gözüm ağılar menim. 
Bu temennade ki, ol şem’ ile hemsöhbet olam,
Dudi-ah etdi dünüm tek günümü tar menim. 
Mevc ile könlümü, ey eşk, kopar yanımdan,
Nale ile başım ağrıtdı bu bimar menim. 
Çıhmış ol şuh bu gün tökmeye kanın görenin,
Girme ey göz, kerem et, kanıma, zinhar menim. 
Ey Füzuli, derü divare kemim yazmakdan
Şahidi-hali-dilimdir derü divar menim.