Gazel 208

Metin: 
Her habâb-i eşkime bir aks salmış peykerim
Şâh-i mülk-i mihnetim tutmuş cihânı leşkerim
Ehl-i kadrim yanalı aşk oduna pervâne veş
Sürme-i çeşm eylemişler şem’ler hâkisterim
Cismimi yaktınsa pâ-mal etme gönlümden sakın
Kül-hanım eksik değil hâkisterimde ahkerim
Aşk ser-gerdânıyım gögsümde bin bin dağlar
Bir sipihr-i sâ’irim sâbit cemi’i ahterim
Çeşm târ-i cismime düzmüştü eşkim gevherin
Âh kim çerh üzmüş ol târı dağılmış gevherim
N’ola her sâ’at od üstünde durursam ûd tek
Ûd-i bezm-i aşkım âteştir bisât ü bisterim
Ey Fuzûlî çok melâmetten beni men etme kim
Ben nihâl-i gül-şen-i derdim melâmettir berim
Vezin: 
Fâilâtün Fâilâtün Fâilâtün Fâilün
Osmanlıca: 

Her hübabi-eşkime bir eks salmış peykerim,
Şahi-mülki-möhnetem, tutmuş cahani leşkerim. 
Ehli-kedrem yanalı eşk oduna pervaneveş,
Sürmeyi-çeşm eylemişler şem’ler hakisterim. 
Cismimi yakdınsa, pamal etme könlümden, sakın,
Gülhenem, eksik degil hakisterimde ehgerim. 
Eşk sergerdaniyem, köksümde min-min dağıler,
Bir sipehri-sairem, sabit cemii-ehterim. 
Çeşm tari-cismime düzmüşdü eşkim gevherin,
Ah kim, çerh üzmüş ol tari, dağılmış gevherim. 
Nola her saet od üstünde durarsam dud tek,
Udi-bezmi-eşkem, ateşdir büsatü besterim. 
Ey Füzuli, çoh melametden meni men’ etme kim,
Men nihali-gülşeni-derdem, melametdir berim.