Gazel 209

Metin: 
Eşiğin taşını kan ile yudu çeşm-i terim
Bes ki pâkım taşı lâ’l eyledi feyz-i nazarım
Ciğerim dağma merhem bulmadım senden
Nice âh eylemeyem âh yanıptır ciğerim
Dedi ol yâr seher vakti gelem lîk ne sûd
Vakt ma’lûm değil şâm ile birdir seherim
Ey hoş ol şâm ki bî-hod gidem ol kûya vü subh
N’eyledim anda deyu gayrdan alam haberim
Düşmezem gönlüne ya’ni olubam öyle za’if
Derd-i aşkınla ki gözgüde görünmez eserim
Nice bin âşıka ancak bir ok attın demedin
Ki düşer birbirine bir nice üftâdelerim
Ey Fuzûlî dura benden ala ta’lîm-i vefâ
Nâ-geh er merkad-i Mecnûn’a düşerse güzerim
Vezin: 
Feilâtün Feilâtün Feilâtün Feilün
Osmanlıca: 

Eşigin daşini kan ile yudu çeşmi-terim,
Bes ki pakem, daşı le’l eyledi feyzi-nezerim. 
Cigerim dağine merhem bulamadım senden,
Nece ah eylemeyim, ah, yanıbdır cigerim. 
Dedi ol yar: seher vekti gelim, leyk ne sud,
Vekt me’lum degil, şam ile birdir seherim. 
Ey hoş ol şam ki, bihud gedeyim kuyine, sübh:
Neyledim onda, deye keyrden alım heberim. 
Düşmezem könlüne, ye’ni olubam öyle zeif,
Derdi-eşkinle ki, güzgude görünmez eserim. 
Neçe min aşike ancak bir oh atdın, demedin
Ki, düşer bir-birine bir neçe üftadelerim. 
Ey Füzuli, dura menden ala te’limi-vefa,
Nageh er merkedi-Mecnune düşerse güzerim.