Gazel 21

Metin: 
Ey melek-simâ ki senden özge hayrandır sana
Hak bilir insan demez her kim ki insandır sana
Vermeyen cânım sana bulmaz hayât-i câvidan
Zinde-i câvid ana derler ki kurbandır sana
Âlemi pervân-i şem’i cemâlin kaldı aşk
Cân-i âlemsin fidâ her lâhza bin cândır sana
Âşıka şevkınla can vermek iğen müşkil değil
Çün Mesih-i vaktsin can vermek âsandır sana
Çıkma yârim geceler ağyâr ta’nından sakın
Sen meh-i evc-i melâhatsin bu noksandır sana
Pâd-şâhım zulm edip âşık seni zâlim demiş
Hûb olanlardan yaman gelmez bu bühtandır sana
Ey Fuzûlî hûb-rûlardan tegâfüldür yaman
Ger cefâ hem gelse anlardan bir ihsandır sana
Vezin: 
Fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lün
Osmanlıca: 

Ey meleksima ki, senden özge heyrandır sana,
Hek bilir, insan demez her kim ki, insandır sana. 
Vermeyen canın sene bulmaz heyati-cavidan,
Zindeyi-cavid ona derler ki, kurbandır sana. 
Alemi pervaneyi-şem’i-cemalın kıldı eşk,
Cani-alemsen, feda her lehze min candır sana. 
Aşike şevkünle can vermek iken müşkül degil,
Çün Mesihi-vektsen, can vermek asandır sana. 
Çıhma yarım geceler, eğyar te’ninden sakın,
Sen mehi-evci-melahetsen, bu nöksandır sana. 
Padşahim, zülm edib aşik sana zalim demiş,
Hubrulardan yaman gelmez, bu böhtandır sana. 
Ey Füzuli, hubrulardan teğafüldür yaman,
Ger cefa hem gelse onlardan, bir ehsandır sana.