Gazel 210

Metin: 
Zâ’ir-i mey-hâneyim muğ secdesidir tâ’atim
Aşk pîrim nakd-i can nezrim tevekkül niyyetim
Her saru baksam surâhî tek sücûd etmek işim
Kanda olsam bâde tek düşmek ayağa âdetim
Tavrıma zâhid eger sûrette eyler i’tirâz
İhtilât etsem anı şerm-ende eyler sîretim
Bes ki câm-i mey kimi hoş-meşreb ü sâfî-didim
Hürmetim vâcib tutar her kim bilir keyfiyyetim
Mu’teberlerdir gurûr ehli ben andan fâriğim
İtibâra çün değil kâbil muhakkar hey’ettim
Aşk erbâb-i riyâdan fâriğ etmiş gönlümü
Fakr esbâb-i alâyıktan götürmüş rağbetim
Ey Fuzûlî fakr toprağında devlet iste kim
Sâye ol toprağa salmıştır hümâ-yi himmetim
Vezin: 
Fâilâtün Fâilâtün Fâilâtün Fâilün
Osmanlıca: 

Zairi-meyhaneyem, müğ secdesidir ta’etim,
Eşk pirim, nekdi-can nezrim, tevekkül niyyetim. 
Her yana bahsam, sürahi tek sücud etmek işim,
Kanda olsam, bade tek düşmek eyağe adetim. 
Tevrüme zahid eger suretde eyler e’tiraz,
Ihtilat etsem, onu şermende eyler siretim. 
Bes ki, cami-mey kimi hoşmeşrebü safidilem,
Hörmetim vacib bilir her kim bilir keyfiyyetim. 
Mö’teberlikdir kürur esli, men ondan farikem,
E’tibare çün degil kabil mühekker hey’etim. 
Eşk erbabi-vefaden zail etmiş mehrimi,
Fekr esbabi-elayikden götürmüş reğıbetim. 
Ey Füzuli, fekr toprağında devlet iste kim,
Saye ol toprağe salmışdır hümayi-himmetim.