Gazel 211

Metin: 
Çerağ köydirecek âteş-i nihânımdan
Fetîlesin kılarım mağz-i üstühânımdan
Açıldı girmeğe gam cân evine revzenler
Çekende oklarını cism-i nâ-tüvânımdan
Okun tasarruf edip cismi kasd-i cân etti
N’olaydı rahm kılıp geçse idi cânımdan
Bir iğne etti beni za’f riştem ol kandır
Ki muttasıl dökülür çeşm-i hun-feşânımdan
Edâ-yi şükr-i hadengidir ol sadâ ki çıkar
Zaman zaman dökülen katre katre kanımdan
Okun musâhabetiyle geçer hoş evkâtım
Helâk olurdum eger depreneydi yanımdan
Gam-i nihânımı eyler Fuzûlî ellere fâş
İyen’ azabdayım nâle vü figânımdan
Vezin: 
Mefâilün Feilâtün Mefâilün Feilün (Fe’lün)
Osmanlıca: 

Çirağ göydüricek ateşi-nihanimden,
Fitilesin kılıram meğızi-üstühanimden. 
Açıldı girmege kem, can evine revzenler,
Çekende ohlarını cismi-natevanimden. 
Ohun teserrüf edib cismi, kesdi-can etdi,
Noleydi rehm kılıb keçmeseydi canimden. 
Bir igne etdi meni ze’f, riştem ol kandır
Ki, müttesil tökülür çeşmi-hunfeşanimden. 
Edayi-şükri-hedengindir ol seda ki, çıhar,
Zaman-zaman tökülen ketre-ketre kanimden. 
Ohun müsahibetile keçer hoş ovkatım,
Helak olurdum eger tepreneyedi yanimden. 
Kemi-nihanımı eyler, Füzuli, ellere faş,
Iken ezabdeyem nalevü feğanimden.