Gazel 214

Metin: 
Egerçi iğne tek geçtim cihânın her ne varından
Henüz ardımcadır kayd-i ta’allûk zülf-i târından
Şehîd-i aşk olup feyz-i bakâ kesb eylemek hoşdur
Ne hâsıl bî-vefâ dehrin hayât-i müste’ârından
Görünmez sûret-i ümmîd-i vaslın levh-i cânımda
Mükedderdir meger ol âyine cismim gubârından
Uzanır rişte-i tûd-i emel dîdâr zevkiyle
Ham açıldıkça ol gül-çehre zülf-i tâb-dârından
Sanadır iktidâsı tavf-i kûy-i Leyli etmekde
Has ü hârı kopar ey nâka Mecnun reh-güzârından
Fuzûlî’den melâmet ihtirâzın isteyen gûyâ
Değil vâkıf dil-i sûzan ü çeşm-i eşk bârından
Vezin: 
Mefâîlün Mefâîlün Mefâîlün Mefâîlün
Osmanlıca: 

Egerçi igne tek keçdim cahanın her ne varinden,
Henuz ardımcadır keydi-teellük zülfi tarinden. 
Şehidi-eşk olub, feyzi-beka kesb eylemek hoşdur,
Ne hasil bivefa dehrin heyati-müste’arinden. 
Hübabi-eşkü ahi-pürşerer kılmış meni farik,
Cahanın kesri-simendudü kahi-zernigarinden. 
Görünmez sureti-ümmidi-veslin levhi-canımdan,
Mükedderdir meger ol ayine cismim kübarinden? 
Uzanır rişteyi-tuli-emel didar zevkile,
Hem açıldıkca ol gülçöhre zülfi-tabdarinden. 
Senedir iktidası tovfi-kuyi-Leyli etmekde,
Hesü harı kopar, ey nake, Mecnun rehgüzarinden. 
Füzuliden melamet ehtirazın isteyen guya
Degil vakif dili-suzanü çeşmi-eşkbarinden.