Gazel 216

Metin: 
Yere düşmez her ne ok kim atsa ol ebrû-kemân
Gün şu’a’iyle anın çok farkı var ey âs-mân
Aşk nâmusu ben ü Mecnûn’a düşmüş lâ-cerem
Gam yükün çekmekteyiz ben bir zamân ol bir zamân
Yok reh-i aşkında bir menzil yaşım gird-âbına
Yol itirmiştir işi ser-geşte gezmektir hemân
Kâm mümkündür uzun ömr ile zülfünden velî
Bulmak olmaz devr-i ruhsârında hattından emân
Hiç kim sırr-i dehânın bilmez ol Îsî-lebin
Âlemi gavgaya salmıştır mücerred bir güman
Şem’i ruhsârın nihan tut çeşme-i hur-şîdden
Nûr-i çeşmim ihtirâz eyle yaman gözden yaman
Ey Fuzûlî çekme sen râh-i tevekkülden kadem
Menzil-i maksuda yetmektir mukarrer ben zamân
Vezin: 
Fâilâtün Fâilâtün Fâilâtün Fâilün
Osmanlıca: 

Yere düşmez her ne oh kim, atsa ol ebrukeman,
Gün şüaile onun çoh ferki var, ey asiman! 
Eşk namusi menü Mecnune düşmüş lacerem,
Kem yükün çekmekdeyiz men bir zeman, ol bir zeman. 
Yoh rehi-eşkinde bir menzil yaşım girdabine,
Yol itirmişdir, işi sergeşte gezmekdir heman. 
Kam mümkündür uzun ömr ile zülfünden, veli
Bulmak olmaz devri-rühsarında hettinden eman. 
Hiç kim sirri-dehanın bilmez ol Isalebin,
Alemi kevğaye salmışdır mücerred bu güman. 
Şem’i-rühsarın nihan tut çeşmeyi-hurşidden,
Nuri-çeşmim, ehtiraz eyle yaman gözden, yeman. 
Ey Füzuli, çekme sen, rahi-tevekkülden kedem,
Menzili-meksude yetmekdir mükerrer, men zeman. 
1Zamin