Gazel 217

Metin: 
Gerd-i rehin ey eşk yudun çeşm-i terimden
Terk-i edep ettin n’ola düşsen nazerimden
Hûnin müjelerdir mi ve yâ merdüm eliyle
Oklar çekilip taşra atılmış ciğerimden
Her bâde ki sensiz içerim bezm-i belâda
Hûn-âb olur elbette çıkar dîdelerimden
Seyl-âb-i sirişk ile hoşum aşk yolunda
Hâşâk-i ta’allûk koparır reh-güzerimden
Taşlara dögüb başımı rüsvâ gezer oldum
Ey akl kaçıp kurtulagör derd-i serimden
Kes mihrini ey çerh güneşten sana her subh
Bir şu’le yeter âteş-i âh-i seherimden
Sîm-âb-i sirişk etti beni garka Fuzûlî
Tâ devr cüdâ kıldı büt-i sîm-berimden
Vezin: 
Mefûlü Mefâîlü Mefâîlü Feûlün
Osmanlıca: 

Gerdi-rehin, ey eşk, yudun çeşmi-terimden,
Terki-edeb etdin, nola düşsen nezerimden. 
Hunin müjelerdirmi ve ya merdüm elile,
Ohlar çekilib, dişre atılmış cigerimden? 
Her bade ki, sensiz içirem bezmi-belade,
Hunab olub, elbette, çıhar didelerimden. 
Seylabi-sirişkile hoşam eşk yolunda,
Haşaki-teellük koparır rehgüzerimden. 
Daşlare urub başımı, rüsva gezer oldum,
Ey ekl, kaçıb kurtula gör derdi-serimden. 
Kes mehrini, ey çerh, güneşden, sene her sübh
Bir şö’le yeter ateşi-ahi-seherimden. 
Seylabi-sirişk etdi meni kerke, Füzuli,
Ta devr cüda kıldı büti-simberimden.